เขาสวมแต่ ทูนิคหนัง พูดภาษาโบราณ และกำลังยืนอยู่ในห้องนั่งเล่นของศาสตราจารย์เมอริดิธ ฟอสเตอร์ อาจารย์สาวนักประวัติศาสตร์ยุคกลางบอกตัวเองว่าเขาเป็นส่วนหนึ่งของการเล่นตลก แต่ด้วยเข็มขัดทองคำแผ่นกว้าง มือที่หยาบกระด้างของเขา รวมทั้งกระต่ายที่กำลังถูกย่างอยู่ในเตาผิงของเธอ คนแปลกหน้าช่างดู...น่าเชื่อถือเหลือเกิน ทันใดนั้นเมอริดิธถูกสะกดด้วยร่างกำยำสีบรอนซ์ของเขา และเรือนร่างเธอยอมแพ้ต่อความฝันที่ว่าเกรอล์ฟ อิริคส์สันเป็นไวกิ้งผู้มาจากกาลเวลาเมื่อหนึ่งพันปีมาแล้วจริงๆ แต่ขณะที่เธอพยายามสอนเขาให้กินสปาเกตตีและใช้คอมพิวเตอร์ เธอตระหนักว่าเขารู้อะไรมากมายเกี่ยวกับศตวรรษที่สิบ และรู้น้อยเหลือเกินเกี่ยวกับศตวรรษที่ยี่สิบ และขณะที่เขาช่วยเธอเติมเต็มความฝันของคุณตาเธอในการสร้างเรือไวกิ้งขึ้นมาใหม่ เขาก็ได้ปลุกเธอสู่ความฝันของตัวเอง จนกระทั่งเธอนึกสงสัยว่าหัตถ์แห่งโชคชะตาได้ยัดเยียดเธอเข้าสู่อ้อมแขนอัน รักใคร่ของ...ไวกิ้งคนสุดท้าย
เรื่องอื่นของนักเขียน :
1. ชุดไวกิ้งข้ามเวลา : ยอดนักรบข้ามกาลเวลา, ยอดรักสาวนักสู้, จอมใจไวกิ้ง, ยอดชายไวกิ้ง, ยอดไวกิ้งกู้แผ่นดิน, อัศวินไวกิ้ง, พยัคฆ์สาวไวกิ้ง
2. ชุดเคจันที่รัก : มนต์รักยาเสน่ห์, มนต์รักแรกพบ, มนต์รักฝังใจ, มนต์รักฟ้าลิขิต
3. เรื่องเดี่ยว : จอมโจรปล้นใจ
|